Okucie

Czym więc jest skuwka? Ogólnie rzecz biorąc, każdy rodzaj paska lub klipsa używanego do łączenia, wzmacniania lub zabezpieczania przedmiotów razem. To szeroka definicja, która obejmuje wszystko, od pasków nałożonych na końce sznurowadeł, aby się nie rozplątały, po solidne metalowe klipsy służy do łączenia ze sobą lin stalowych. Ale w świecie drutu okucia mają bardziej szczegółową definicję i służą zupełnie innym celom niż okucia używane do zastosowań czysto mechanicznych.
Końcówka druciana to miękka metalowa rurka, która jest zaciśnięta na końcu skręconego drutu, aby poprawić właściwości połączenia drutu. Większość końcówek jest wykonanych z miedzi, zwykle ocynowanej. i długości. Jednak okucie to coś więcej niż zwykły cylinder – ma na jednym końcu występ lub kielich, który zbiera i konsoliduje pojedyncze pasmo drutu po włożeniu okucia.
Kielich w większości tulejek nie jest od razu widoczny, ponieważ jest zwykle owinięty w zwężającą się plastikową tuleję wlotową kabla. Tuleja działa jako przejście między izolacją przewodu a samą tulejką, a także służy do zebrania wszelkich luźnych pasm w świetle przewodu. W przeciwieństwie do bardziej tradycyjnych połączeń zaciskanych, plastikowa tuleja okucia nie jest ściskana podczas instalacji. Pozostaje nienaruszona wokół izolacji i zapewnia pewien stopień odciążenia po instalacji poprzez przesunięcie promienia gięcia przewodu z dala od końca izolacji .Większość tulejek okuć jest kodowana kolorami dla rozmiaru drutu w normie DIN 46228, która w sposób mylący ma dwa różne kody, francuski i niemiecki, w milimetrach kwadratowych dla tego samego pola przekroju.
Jeśli skuwka brzmi bardziej jak coś europejskiego niż amerykańskiego, to nie bez powodu. Aby uzyskać certyfikat CE, sprzęt elektryczny musi zakańczać skręcone przewody w zaciski śrubowe lub sprężynowe z końcówkami. W USA nie ma takiej regulacji, więc stosowanie okuć w urządzeniach amerykańskich nie jest powszechne. Ale okucia mają szczególne zalety, którym trudno zaprzeczyć, a ich stosowanie wydaje się coraz powszechniejsze, ponieważ mają sens techniczny.
Aby zrozumieć, jak to zrobić, zaciśnij krótki kawałek izolowanego drutu o dowolnym przekroju. Linka jest elastyczna, co jest jednym z powodów, dla których linka jest używana zamiast drutu litego w zastosowaniach mobilnych i istnieje ryzyko wibracji. Ale nadal jest nieco sztywny , po części dlatego, że izolacja owija żyły przewodnika, utrzymując je w bliskim kontakcie i utrzymując poszczególne żyły skręcone lub ułożone. Teraz oderwij trochę izolacji z jednego końca. Zauważysz, że w większości przypadków układanie żyły są przynajmniej częściowo naruszone – trochę się rozplątują. Zdjąć więcej izolacji, a żyły będą się coraz bardziej rozdzielać. Usuń całą izolację, a przewody stracą całą integralność strukturalną i rozpadną się na pojedyncze żyły.
Jest to podstawowy problem, który rozwiązują tulejki: po zdjęciu izolacji utrzymują one szczelne połączenie między żyłami w przewodzie i pozwalają na przewodzenie połączenia z pełnym prądem znamionowym. z pojedynczych żył, które mocno stykają się z zaciskiem. To zakończenie ma znacznie wyższą rezystancję niż prawidłowe połączenie tulejkowe. Wydajność skrętki z tulejkami jest znacznie lepsza niż bez tulejek. Źródło: Weidmüller Interface GmbH & Co. KG
Jednak połączenia okuć nie tylko zmniejszają opór. Podobnie jak w przypadku innych połączeń zaciskanych, splotki drutu w prawidłowo założonej okuciu są poddawane ogromnemu ciśnieniu, rozciągającemu się osiowo i odkształcającemu się promieniowo. splotki, podczas gdy ściskanie promieniowe ma tendencję do usuwania przestrzeni powietrznych między splotkami. Dzięki temu połączenia zaciskane są lepiej odporne na utlenianie niż przewody bez zaciskania, co wydłuża żywotność połączenia.
Czy obręcze są dobrym rozwiązaniem dla rodzinnych graczy? Ogólnie powiedziałbym, że tak. Końcówki mają wyraźną przewagę nad zwykłymi przewodami linkowymi, a w zastosowaniach wysokoprądowych trzymałbym się ich za pomocą zacisków śrubowych lub w dowolnym miejscu w osłonie, gdzie występuje naprężenie z ulgą. Ponadto nadają projektom czysty, profesjonalny wygląd, więc zwykle włączam je do moich połączeń przewodowych, nawet jeśli aplikacja nie jest krytyczna. Oczywiście oprzyrządowanie tulejek nie jest bezpłatne, ale kosztuje 30 USD za zestaw z różnymi tulejkami i odpowiednimi narzędziami do zaciskania grzechotką, to nie jest złe.
„Drut linkowy jest elastyczny, co jest jednym z powodów, dla których w zastosowaniach mobilnych stosuje się linkę zamiast litego, a także stwarza ryzyko wibracji”.
Nie masz linku do rozmowy, którą zamieściłeś kilka tygodni temu na temat łączenia organów piszczałkowych i używania okuć? Ten film sprawił, że zakochałam się w okuciach, a teraz zakochałam się w nich.
Phoenix Contact tworzy świetne narzędzie, które zawiera magazynki (takie jak pistolety) z fabrycznie załadowanymi tulejkami o różnych rozmiarach, które wsuwają się do narzędzia.
Używany Weidmuller PZ 4 zwykle sprzedaje się w serwisie eBay za około 30 USD. Wysokiej jakości narzędzie z wymiennymi matrycami. Będą używać drutu o rozmiarach od 12 do 21 AWG.
W przypadku większości złączy bardzo dobrą robotę sprawdzą się tanie zaciskarki z Chin/ebay.- W przypadku Ferullas wystarczą proste 4 bolce (6 bolców jest technicznie lepsze, ale przy 4 bolcach otrzymujesz ładny kwadrat, który pozwala na dopasowanie nieco przewymiarowane przewody w zaciskach śrubowych PCB) z Bardziej odpowiednie jest użycie 6 pazurów w instalacjach AC z okrągłymi zaciskami.– W przypadku złączy płaskich możesz użyć zestawu z wymiennymi szczękami, jak China Paron, otrzymasz zaciskarkę z 4 szczękami i cienki ściągacz izolacji w ładnej torbie – złącza JST – zwłaszcza złącza o małym skoku to historia sama w sobie, potrzebujesz wąskiego narzędzia, żeby zrobić z nimi cokolwiek przyzwoitego, jak inżynier 09 lub właściwe z JST, ale są one (ponad 400 USD) – —IDC (domyślne złącze przemieszczenia) można łatwo wykonać bez użycia narzędzi. Można jednak uprościć narzędzie, używając prostych szczypiec z 2 płaskimi powierzchniami.
– Większość narzędzi do produkcji złączy znanych marek jest droga, ale niektóre mają narzędzia przeznaczone specjalnie do złączy, które są bardziej przystępne (połączenia TE)
– Kiedy przechodzisz do półseryjnej produkcji ponad 50 sztuk, weź pod uwagę również brudne kable, usługi świadczone przez Dirty PCB https://hackaday.com/2017/06/25/dirty-now-does-cables/ i podaj informacje na temat popularne połączenia Więcej instrukcji na stosie znajduje się pod tym linkiem http://dangerousprototypes.com/blog/2017/06/22/dirty-cables-whats-in-that-pile/
Zawsze dobrze jest wziąć pod uwagę rodzaj materiału podczas projektowania systemu połączeń (złoto nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem), napięcie powstałe między dwoma metalami może stworzyć połączenie, które nie nadaje się do długotrwałej instalacji https://blog. samtec.com/ Post / inny metal w pasującym złączu /
Jeśli chcesz zrozumieć podstawową mechanikę zaciskania złącz, zapoznaj się z tym artykułem na temat hackaday https://hackaday.com/2017/02/09/dobre-w-przyciskaniu-fizyki-zaciskanych-połączeń /zacisk spoilera = zimny lut
Jeśli chcesz naprawdę poznać szczegóły, istnieje bardzo dobra książka Wurth elektronik http://www.we-online.com/web/en/electronic_components/produkte_pb/fachbuecher/Trilogie_der_Steckverbinder.php
Bonus: Jeśli opanujesz wszystkie powyższe, możesz bez problemu pracować w każdej większej branży, a do prawidłowego zaciskania złączy jest pewna estetyka
Knipex ref 97 72 180 Szczypce. Zapłaciłem około 25 euro za zaciśnięcie nimi około 300 końcówek kabli, a będę ich używał dużo w przyszłym tygodniu do przelutowania elektroniki w routerze CNC. Jednak zamiast kupować najtańszą skuwkę, kup markowa skuwka (jak Schneider).
Rama Pressmaster MCT i poprawna wtyczka (matryca). Rama kosztuje około 70 USD, forma około 50 USD, daj lub bierz. To najlepsza rzecz, jaką znalazłem po przeczytaniu eevblog i wypróbowaniu. Ma złącza Molex kk i wszystko różne rzeczy, po prostu kup odpowiednią wkładkę do formy.pressmaster jest sprzedawany pod wieloma nazwami, więc znajdź go obok zdjęcia i zobacz, jakie inne nazwy wymienił dla Ciebie.
W tym miejscu został przemianowany.wiha nie ma z tym nic wspólnego, ale ogromny znacznik! Najlepiej tego uniknąć;zdobądź dowolną nazwę, którą możesz znaleźć na MCT, aby zaoszczędzić pieniądze. Formy są takie same, nie ma na nich marki, tylko pressmaster (o ile widzę; mam około 3 lub 4 formy na wszystkie moje potrzeby).
https://www.amazon.com/gp/product/B00H950AK4/ jest tym, czego używam w domu. Jest znacznie tańszy, ale wydaje się, że jest to ten sam sprzedawany przez ferrulesdirect.com (sprzedawca, którego używamy tam, gdzie pracuję).
Zawsze używaj ostrożnie narzędzi, zwłaszcza zaciskarek. Coś, co wygląda tak samo na zdjęciu w niskiej rozdzielczości na twoim komputerze, może oznaczać, że forma jest dość zła między wersją Amazon a wersją sprzedawaną przez renomowanego dostawcę. Najważniejsze są matryce część: jeśli nie są one starannie zaprojektowane i wyprodukowane, nie można polegać w 100% na jakości zagniatania, co jest sprzeczne z celem stosowania tulejek.
Unior 514 i gedore 8133 świetnie nadają się do szybkiego zaciskania, jeśli nie chcesz nosić w torbie wielu narzędzi. W warsztacie najlepiej mieć specjalne narzędzia. ostatnie 7 lat.
Co powiesz na cynowanie końców pasm? Jak to się ma do okuć? Usuwa również utlenianie i eliminuje przestrzenie powietrzne wokół pasm.
Zawsze myślałem, że to zły pomysł, ponieważ lut ma stosunkowo wysoką odporność.
Działa, ale bez prawdopodobnie najważniejszego mechanicznego odciążenia. Widziałem zbyt wiele końcówek drutu ocynowanego, które łatwo pękają na przejściu między sekcjami ocynowanymi i nieocynowanymi.
Co gorsza, końcówka lutu zapewnia punkt naprężenia, który ułatwia złamanie
Co gorsza, lut jest kowalny i nieelastyczny, więc nawet jeśli śruba jest dokręcona, wszelkie mechaniczne odkształcenia spowodują, że połączenie zostanie mikroskopijnie poluzowane.
Co gorsza, końcówka lutu zapewnia punkt naprężenia, który ułatwia złamanie
Jeśli dobrze pamiętam, sprawia to, że część drutu na końcu lutu jest bardziej podatna na złamanie. Będziesz więc miał ładną, solidną końcówkę, ale drut pęknie szybciej.
tak. Lut może przenikać drut do izolacji i stać się słabym punktem zmęczenia.
Kilka miesięcy temu Biblia lutownicza NASA wyjaśniła, że ​​lut nie może podnosić się o 1-2 mm przed izolacją przewodu. tańszy, a nie pojedynczo izolowany typ żyły), ponieważ jest luźno nawinięty z setek włókien. Wtedy masz drut, który jest na tyle elastyczny, że nie pęka.
Drut licy, jak sama nazwa wskazuje, jest wiązką indywidualnie izolowanych przewodów. Nie ma „taniej wersji” nieizolowanych skrętek, ponieważ jest to sprzeczne z przeznaczeniem drutu licy. , nie robi wiele dla słabych punktów powstałych podczas spawania.
To nawet nie powód, dla którego i tak nie powinno się lutować przewodów w zaciskach śrubowych. Jeśli tak, to w porządku, o ile przewody nie zginają się ani nie drgają w pobliżu zacisków. Problem polega na tym, że lut ma skłonność do pełzania („przepływ na zimno ”).Z czasem odkształca się, staw traci kompresję, a potem masz luźne połączenie i wszystko, czego potrzebujesz.
nie jest dobry. Tworzy słaby punkt zaraz za złączem lutowanym, a nadmierne zgięcie kabla może uszkodzić kabel w tym dokładnym miejscu. Tuleje (tulejki) z plastikowymi końcówkami są łatwiejsze na kablu, nawet jeśli mocno pociągniesz kabel.
Cyna nie jest w rzeczywistości ciałem stałym, ale z czasem odkształci się. W rezultacie połączenia, które zostały dokręcone podczas instalacji, mogą z czasem poluzować się. Luźne połączenie -> wyższa odporność -> wyższa temperatura -> mniej twarda cyna -> luźniejsze połączenie… wiesz co się dzieje
Ponadto cyna może wbić się w izolację i utworzyć twardą plamę gdzieś z dala od zacisku – jeśli masz pecha, to właśnie tam zaczynają pękać pojedyncze pasma drutu, powodując niewidoczne defekty.
Główny problem, oprócz tego, że cyna lub konwencjonalne mieszanki cyny i ołowiu są zbyt miękkie, „wypływ na zimno” cyny ze ślimaka w wyniku cykli termicznych i naprężeń, prędzej czy później tworzy znaczny opór styku.
Trzeci powód, jaki słyszałem przeciwko lutowaniu, to to, że lut jest zbyt miękki i z czasem połączenia śrubowe się poluzują.
Przepływ na zimno pod ciśnieniem jest tym samym powodem, dla którego stare aluminiowe przewody zasilające są tak niebezpieczne. Z biegiem czasu połączenia stają się luźne, opór wzrasta, a słabe połączenia mogą powodować wyładowania łukowe.
Nigdy nie lubię go znaleźć na miejscu. Lut jest twardy i gładki, więc blok zacisków nie ściska się i nie trzyma go jak bardziej miękka linka miedziana. Zaciskarki do okuć nakładają ząbki na zacisk, dzięki czemu trzyma się lepiej niż lut.
Ocynowany drut do zacisków śrubowych to zły pomysł, ponieważ nawet w temperaturze pokojowej lut będzie się nieznacznie przesuwał pod naciskiem i wraz z cykliczną zmianą temperatury wypłynie ze złącza zmniejszając powierzchnię styku i zwiększając rezystancję, a tym samym nagrzewając się, powodując pozytywny efekt sprzężenia zwrotnego.
Cynowanie jest bardziej miękkie niż goła miedź. W rezultacie śruby mogą z czasem tracić szybciej niż okucia lub występy.
Wiem, że w Europie skrętki są zwykle cynowane, zanim wiele urządzeń ulegnie awarii lub spaleniu, a teraz problemem jest zaciskanie.
Powoduje problem z odprężeniem… zwykle pęka całkowicie tam, gdzie kończy się lut, ponieważ pozwala na bardzo ostre zgięcia (lutowane przewody są twarde, nielutowane przewody nie są…).
Nigdy nie sugerowałbym lutowania drutu. Zwłaszcza jeśli pojawią się wibracje, a nawet ruch, twój kabel może pęknąć w krótkim czasie.